Wat een jaar is dit zeg. Corona. Het woord van het jaar 2020. Een kluizenaarsjaar, leven in je eigen bubbel. Er is al veel over geschreven, veel wat ik niet gezien heb. Want ik leefde de afgelopen maanden echt 'onder een steen', in mijn eigen bubbel. Thuiswerken en een paar maanden toezicht houden op zoonlief die online school volgde. Het thuiswerken vond ik prima, dat scheelde me een uur reistijd en weer terug. Het werk op zich (achter de laptop en aan de telefoon) veranderde niet zo. Behalve het omzetten en omdenken van de activiteiten. Geen fysieke bijeenkomsten meer, maar hoe dan wel? Omschakelen naar digitaal. Leve de technische mogelijkheden anno nu! Tegelijkertijd een oog op het beeldscherm van mijn puber, die gamen veel leuker vindt dan school. Een alt-tabje is zo gemaakt... Je kind begeleiden met schoolwerk om toch die laatste eindspurt te maken om over te gaan terwijl je zelf ook de hele dag 'aan' moet staan... energievretend!
Als ik nu terugkijk, was het vooral een zoeken naar #watkanerwel? Zodat de cursussen of bijeenkomsten toch door konden gaan. Passend bij de mogelijkheden en de gestelde richtlijnen. Je kind ook de ruimte en tijd geven om kind te blijven, en niet de hele dag met school bezig te hoeven zijn. Maar wat een energie kost dat... In de avond gingen alle beeldschermen echt uit. Moe van alles dook ik in boeken die ik nog te lezen had. Heerlijk! Op reis gaan in je hoofd op je eigen bank thuis met een dekentje. Dat laatste in de herfst dan, die hete zomerperiode bracht ik in mijn tuintje door, op een tuinstoel en een hond aan mijn voeten. Of we gingen met de honden naar het strand. Of we deden spelletjes aan tafel. Of ik schreef een brief. Iedereen ontdekte weer dat er offline heel veel leuke en zinvolle dingen te doen waren. Of dat juist niets doen heerlijk relaxend was. Stilstaan bij wat je hebt (we hebben het in NL nog zo slecht niet), terugkijken (want manlief en ik deelden ons leven al 25 jaar) of leven in het moment. Wat doet er echt toe? Waar kan ik van toegevoegde waarde zijn? Die vragen wil ik ook komend jaar mezelf blijven stellen en er handen en voeten aan geven. In mijn klein hoekje van deze grote wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten