... moed

De laatste dagen van het jaar 2011. Weemoed in het terugkijken. Gisteravond heb ik sinds tijden de tv weer eens aangehad (eerlijk gezegd zetten manlief 'm aan). Eerst leuk terugkijken met Top 2000, muziek. Daarna het jaaroverzicht van het journaal. Wat ben ik blij dat ik al die ellende 'gemist' heb door zo weinig tv te kijken... Ik word er gewoon depri van, zoveel ellende, wanhoop en scheve verhoudingen tussen arm en rijk, natuurrampen. Ontmoediging. Na een zware dag van strijd tussen dochter- en zoonlief, een puppy leren om buiten haar behoefte te doen en niet binnen, constant dus met keukenrol in de weer, zoonlief die om zes uur 's ochtends al klaarwakker was en heel lief en dus luidruchtig aan het spelen was op z'n kamer, maar daarbij mij dus wel wakker maakte... de dag begon dus flink verkeerd. Met flinke hoofdpijn en zeurderig gevoel in mijn buik en benen maar opgestaan. Geen paracetamol of koffie hielp. De after-kerstdag-dip was compleet. Romy, onze puppy vertikte het om buiten te plassen. Na een half uur lopen buiten dan toch maar naar binnen, en wat denk je? Binnen twee seconden zat mevrouw te plassen. GLOEIENDE!! En dat niet 1 keer, maar vier keer! GLOEIENDEGLOEIENDE! Na een uurtje slapen 's middags een zoveelste poging gewaagd, en gelukkig deed ze het nu wel buiten. Zucht... Zijn er ook luiers voor puppies? Vroeg dook ik dus mijn bed in, en heb goed geslapen.
Vandaag begon beter. Wel weer om 06.00 uur wakker helaas, maar omdat ik zoonlief 'beloofd' had de lamp los te draaien zodat hij niet aanging, bleef het donker in zijn kamer, en lag hij braaf in zijn bed weer te slapen tot de wekker ging. Dat was fijn. Dochterlief logeert bij een vriendin, dus Menno heeft het rijk alleen. Mee uitlaten, ik laat dus twee jonge hondjes uit :-) Hij kan uren luisteren naar muziek of luisterboeken, dus terwijl ik deze blog maak, luisteren we naar Pluk van de Petteflet. Karel schettert vreselijk in mijn oor, maar dat mag de pret niet drukken. En wat is het nog heerlijk vroeg, net 10.00 uur! De eerste was is gedraaid, en er staat nog een mand met was om op te vouwen dus ik mag weer aan de slag. Eerst maar weer even een rondje lopen buiten. Dan een stofzuiger en dweil door de kamer, en ondertussen bedenken wat er gegeten gaat worden vanavond.
Dit vers speelt door mijn hoofd vandaag:

Houdt moed gij die op reis zijt,
want daarmee kunt gij voort.
Gods woord is ons een licht,
en elk die in vertrouwen
daarnaar zijn leven richt,
die zal er in aanschouwen
des Heren aangezicht.


Gez. 326