Dit gedichtje las ik vanmorgen aan Renske voor. Een gedichtje wat zij zelf had kunnen schrijven omdat dit zo helemaal haar situatie is. Ina Sipkes de Smit schreef dit in haar boekje Als ik aan je denk, moet ik huilen. Heel treffend. Marije is al zeven jaar bij ons en niet bij ons. Vandaag was haar dag. Voor Menno was het allemaal verwarrend. Hij is nu zes, en de vragen schoten door zijn hoofd. Hij weet niet wie ze is, en waarom ze niet bij ons is, en hoe dat dan kan, en waar ze dan nu is. Onwerkelijk. Morgen zal ik het fotoalbum met hem gaan bekijken, om het wat meer visueel proberen te maken, zodat het misschien wat meer 'onder z'n pet' komt.
http://familiehaije.blogspot.nl/2010/09/marije-helena-haije.html
Niet alleen voor Menno is het onwerkelijk ook als 'groot' mens is dit moeilijk te bevatten. Het gedichtje is idd heel treffend. Hoop dat het Renske een beetje helpt. Sterkte. Liefs Wendy
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi gedichtje. Ik kende het nog niet. Het blijft inderdaad onwerkelijk... ik ga de pagina van Marije eens bekijken.
BeantwoordenVerwijderenMooi.
BeantwoordenVerwijderen