Pfffff, wat was dat nou weer voor een week!? Voor mijn gevoel hadden we een persoon teveel hier in huize Haije, ene Murphy. Waar hij vandaan kwam weet ik niet, en wat hij kwam doen is duidelijk: alles ging mis of verliep moeizaam. Het begin begon goed, een mooie kerkdienst, maar op de terugweg fietste ik op de velg... Manlief mocht kiezen: mijn band plakken of onze zoon naar bed brengen. (Niet dat ik niet weet hoe een lekke band te plakken, dat is mij door mijn (voor)ouders wel geleerd; ook toen kon er gekozen worden: zelf plakken of zelf lopen :-) Wat leef ik toch in een democratische wereld!). Hij plakte, en ik las een verhaal van Pinkeltje voor. 's Middags wandelden mijn zus, dochter en ik nog lekker in het bos, wat was het warm voor deze tijd van het jaar! Uiteraard kwam daar een cache of twee aan te pas. Dus de zondag verliep op zich nog positief. Maar de rest van de week? Maandag was een rampdag. Een offerte die zo moeizaam en weer lekker op het laatste nippertje vlak voor de deadline klaargemaakt moest worden, een lieve zoon die flink hoestte en hijgde van bronchitisachtige klachten en dus 's nachts ook zichzelf en mij wakker hield, dwars deed en vooral niet wilde meewerken om van BSO naar huis te komen. Na zo'n lange en drukke dag kon dat er ook nog wel bij. Dinsdag voelde ik de velg alweer (grrmmbll hij had 'm toch geplakt!?!?!) En wat gebeurt er als je als man en vrouw samen moe bent en elkaar niet laat uitpraten of laat uitleggen wat er bedoeld wordt? Vult u zelf maar in. Dus 's avonds ging het licht heel vroeg uit, en heb ik ondanks de mot een heerlijke nachtrust gehad. Woensdag bleek dat mijn binnenband zodanig poreus was, dat daar niet meer tegenop te plakken was. Dus op naar de winkel om een nieuwe band. Weer de fiets op de kop, en manlief en ik hebben met herenigde en vereende krachten dat zaakje weer gefikst. Op school gaat het ook moeizaam, zoonlief heeft moeite met programmawisselingen en weet dan niet goed hoe daarmee om te gaan. Tel daar de onrust en spanning op en om het werk bij op, en de stressmeter schiet de lucht in. Maar, als afsluiter van deze perikelen heb ik lekker een koffiebezoekje gebracht aan Natalie, en daarmee de week weer positief afgesloten. En als toetje neem ik vanavond digiscrappen. De voorraad foto's hopen zich op! Het weekend kan dus goed beginnen. En Murphy has left the building!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten